Cuma, Şubat 06, 2009

Saç ça Pör fekdey...

Sabah yataktan "ooeehhbeeeüfff" diye söylenmek suretiyle kazınarak kalkmam gerekmesine rağmen, dışarı çıkıp güneşi görünce neşeyle doldum, sevinçle taştım hayatımın manası günlük. Adeta "müzikallerde tıppıdı tıppıdı mutluluk dansı yapan gamsız insan" gibi oldum. Ajda Pekkan'ın eski şarkılarıyla koşup oynamak istedim sokaklarda ama hanımefendi kişiliğimden asla ödün vermedim. Sakin sakin yürüdüm, görünüşü kurtardım. Ama içimde sapıttım inanır mısın? Kendi kendime ne eğlendim, ne eğlendim.
İnsanın güneşi görünce çıldırması ne tuhaf. Hele de kışın ortasında sürpriz yumurta olunca...
Bütün gün kafamda bir şarkı döndü durdu;
Saççaaa pörfekdeeeeyyy dibidibidibidiiiiii saç ça pörfek'deyyyyy dibidibidibidiiii....

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Eğer o gün kimse bana sataşmamışsa, zaten ayakta olan sinirlerimi hoppidi hoppidi zıplatmamışsa ben de uykuya şu şarkı ile dalıyorum;
"vadaaaa vandırful vörld"... ve evet o gece rüyamda evvelce aymar adamı iken genetik mutasyona uğramış o küçük mor şeyleri görüyorum....

Güneş mi? Mümkünse işe gideceğim günler hep kepaze havalara uyanmak istiyorum. Çalışan Sinem İngiliz içinde bi yerde... Böyle günlerde de "süngüng in dı reyn"i yada "reyn reyn go vey go vey" i mırıldanıyorum...

Unknown dedi ki...

Sen vadalara aymar adamı diyemezsin! (Bütün metinden bir bunu anlamış...) (Mal.)