Perşembe, Eylül 27, 2012

Sokak çocuklarını kim korur?

Hiç dikkat ettin mi? Özellikle sabah erken saatlerde dışarı çıktıysan, belki sen de görmüşsündür. Sokak çocukları, kıyılarda köşelerde kıvrılıp uyurlar. Sokaklar tekinsiz, gece soğuk, çocuklar küçücük, dünya kocaman. Kim bilir kimin zulmünden kaçar da sığınırlar sokağa, bilinmez. Neyse, bu zaten üzerinde uzun uzun konuşulacak ayrı bir konu. Şimdi bundan bahsetmeyeceğim. Kısacık bi'şey anlatacağım. Çok içime dokundu, sana da dokunsun. O sahipsiz, kimsesiz çocuklar var ya, onları kim korur biliyor musun? Sokak köpekleri. Anasının, babasının sahip çıkmadığı çocuklara "hayvan işte yea" dediğin sokak köpekleri sahip çıkar. İlk kez gördüğüm günü unutamadım, bir kare fotoğraf zihnime kazındı, içime oturdu. Ben anlatayım, sen hayal et, senin de zihnine kazınıp içine otursun. Her zamankinden çok daha erken bir saatte işe gitmem gerekiyordu. Koştura koştura Üsküdar'a geldim. Ortalık henüz sakindi. Hızla vapura doğru yürürken gördüğüm şey beni yerime mıhladı. Taş çatlasa 10 yaşında bir çocuk, iskelenin duvarına sırtını vermiş, duvarın dibine büzülmüş uyuyordu. Etrafında bir grup sokak köpeği, arkaları çocuğa, yüzleri dışarı dönük, çocuğun baş ve ayak ucundan başlayarak, yarım daire şeklinde, eşit aralıklarla dizilmiş oturuyorlardı. Çocuğu güvenli bir çemberin içine almış, olası bir tehlikeye karşı tetikte, sfenks gibi duruyor, etrafı kolaçan ediyorlardı. "Hayvan işte yea" deyip geçtiklerin, insan olarak senin yapamadığını yapıyor, rahat rahat uyusun diye çocuğu koruyorlardı. Daha sonra benzer manzaralarla çok kez karşılaştım. Sokaklardaki çocukları koruyan köpekler, soğuklarda üşümesin diye çocuklara sokulup ısıtan, çocuklarla beraber uyuyan köpekler... Düşünsene! Şimdi bir yasa çıkacak, o köpekler sokaklardan alınacak, barınak kisvesi altındaki toplama kamplarında öldürülecekler. Sokaklardaki çocuklar bizim. Köpekler ve kediler de. Hepsi can. Bizim canımız. Canının alınmasına izin verme.