Pazartesi, Eylül 04, 2006

iPod'la Döverim Seni

Ne yazık ki kulaklarım radar gibi. En olmadık sesleri en olmadık mesafelerden duyabilirim. Peki bu iyi bi'şey mi? Değil. (Tamam, zaman zaman iyi bi'şey.) Ama makul seviyelerdeki uyaranlarla işlevini yerine getirebilen kulakların bile işitebildiği rahatsız edici sesler var şu fani hayatta ve ben bu duruma feci takmış durumdayım.
Walkman denilen zımbırtının icadıyla başlayan kulaklıklı ekipmanlar fazlasıyla sinir bozucu olabiliyor. Walkmanle başladı discman, mp3 çalar, iPod bilmem ne diye devam etti. Hatta cep telefonları da bu furyadan nasiplendi. Peki bu icatların amacı ne arkadaşım? Adamlar niye walkman diye bi'şey yaptı? Sen istediğin yerde, istediğin müziği "insanları rahatsız etmeden" dinleyebilesin diye değil mi? Ana amaç ne? Kimseyi rahatsız etmeden dinlemek. EPEKİKULAKLARINAOHAPKADARKULAKLIKLARISOKUPSESİNİNİYESONUNAKADARAÇARSIN
BEİNSANBOZMASI?
Evet, hayattaki en büyük dertlerimden biri bu. Güzide bir icadı amacından saptırarak kullanan insanlar ve onlardan çıkan sesler benim için büyük sorun. Ben mecbur muyum sabah akşam birilerinin kulaklığından gelen tıs tıs sesleri duymaya? (Evet, özellikle tizler delirtiyor beni. Tıs tıs tıs kafamın içinde...) Ya da yine aynı birilerinin bayıldığı sabah ve/veya akşam programını, dinlemeden duramadığı müzik tarihininin en dandik örneklerini beraber dinlemeye? Yalnız ben de değilim. Dolmuşa biniyoruz, bütün dolmuş tıs tıs tıs, vapura biniyoruz bütün vapur tıs tıs tıs... Ya sadece tizleri ya da dinlediği şeyin tamamını cümleten dinliyoruz.
Ayıp ama ya! Gerçekten ayıp. Adamlar sen kimseyi rahatsız etme diye teknoloji geliştirmiş, alet edevat icat etmiş, senin yaptığına bak. Amacından saptırıyorsun aleti. Hem kulağına da yazık. Ne olur o kulaklar içinde o kadar volümle? Duyma kaybı var, enfeksiyonu var... Ayrıca asosyal oluyorsun ki bu ayrı bir yazının konusu.
Yapma canım, yapma arkadaşım. Kıs o aletin sesini, yoksa iPod'unla döverim seni.

Açılış ve Heyecan Kasırgası

Hayatını her şey hakkında vıdı vıdı yapıp sürekli bi'şeylerden şikayet etmeye adamış takıntılı bir insan olarak bu blog hadisesi en çok bana yaradı. Zaten boş konuşmaya bayılırım, şimdi bir de kendi alanım oldu ya tut beni tutabilirsen.
Evet arkadaşım, olayım budur. Sadece vır vır yapmak için var bu blog. Baktım eşim, dostum, akrabam kesmiyor cümle aleme yayın yapayım belki rahatlarım dedim. Artık vapurda gördüğüm kızı mı çekiştiririm, taksici yüzünden dellenip küfürler mi savururum bilinmez. Belki şahane gözlemlerim üzerinden mühim tespitler yapar, değerli fikirlerimi de paylaşırım ama çoğunlukla mızmızlanacağım kesin.
Valla seni bilemem de ben eğlenmeye geldim. Sen de okurken (Yorum da yapabilirsin ama beğenmezsem sallamam, siler atarım.) eğlenirsen ne ala. Bir sitayiş, bir nümayiş yaşar gideriz.
Açılışı yaptık, dur bakalım n'olcak?