İnsanları izliyorum ya, çok enteresan ifadeler görüyorum yüzlerinde. Bu ifadelerin en enteresanlarından biri de "parklardaki aletlerde spor yapan ev kadını ifadesi" benim nazarımda.
Bu kadınlar öyle bunalmışlar ki kocaydı, çocuktu, evdi, geçimdi türü şeyler ve aktivitelerden, kendilerine ayırabildikleri zaman o kadar sınırlı ki... Sabahları konu komşu kadınlar toplanıp parka gidiyorlar. Bir yandan aletlerin üzerinde acemice debelenirken bir yandan sanki evde gün yapıyormuş gibi muhabbete dalıyorlar. Ama yüzlerindeki ifade oyun oynayan bir çocuğun ifadesi. Görünüşte kadın, içinde bir yerde hala kız çocuğu. Senelerdir çocuklarını, onlar büyüyünce belki torunlarını oynamaya götürdükleri, ya da imkan varsa çaylarını, böreklerini kapıp oturmaya gittikleri parklarda kendilerinin de oynayabileceği oyuncakları bulmuşlar ya... Öyle tatlılar, öyle mutlular ki o an, gıptayla bakıyorum.
Sadece o an için hepsini kendi annemmiş gibi seviyorum.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder